من در اوایل ماه مارس ٢٠١٠ به تورنتو سفر کردم و همانطور که کشور را ترک میکردم، از طریق چک امنیتی معمول در فرودگاه بین المللی پیرسون میبایست میگذشتم. مسافرانی که در صف درست پشت سر من بودند یک مرد، یک بچه کوچک، و یک فرد زیر نقاب بود. )دلیلی که به جای "زن" زیر نقاب، کلمه "فرد" را استفاده میکنم این است که من چیزی در مورد جنسیت و یا سن یا هر چیز دیگری از فرد زیر ساز و برگ نقاب نمیتوانسم تشخیص بدهم.(
عجیب چگونگی رفتار عامل امنیتی با این فرد هویت مخفی نقابی بود؛ من برگشتم و نگاه کردم که عامل امنیتی با این سه نفر چطور معامله میکرد. به شگفتی من، عامل امنیتی برای دیدن صورت نقابی اصرار نکرد، و دیدن چهره های مرد و کودک کافی بود. باینکه از صمیم قلب میخواستم با تلفن موبایلم آنرا ویدئو بگیرم، جرأت نکردم، به این فکر که انجام این کار مرا، بطور مضحکانه بخاطر نقض امنیت دستگیر خواهد کرد.
دلیلی که این تجربه به ذهن می آید این است که در حال حاضر من یک وضعیت مشابه در فرودگاه بین المللی ترودوی مونترال را دنبال میکنیم. نسخه تاریخ ١ آگوست تورنتو سان توضیح داد که در حالی که در ١١ جولای، میک فلین، اهل برادفورد، انگلستان، سوار پرواز میشد:
"که دو زن که چهره هایشان پوشیده بود بدون اینکه از آنان خواسته شود که حجابشان را حذف کنند سوار هواپیمای ایرکانادا عازم فرودگاه هیترو شدند. در واقع، در این ویدئو که فلین در اینترنت اپلود کرده است، مردی که با گروه سفر میکند، تمام گذرنامه ها را بدست عامل امنیتی میدهد و تنها به تعامل با کارکنان خطوط هوایی میپردازد، در حالی که دو زن محجبه به سادگی از سکرینینگ امنیتی میگذرند.
بر خلاف من، فلین اقدامی در مورد این ننگ کرد: "من به باجه شکایت کردم - و دوباره در حالی که سوار هواپیما میشدم - پرسیدم که آیا خلبان خوشحال است که دو زن که شناسایی نشده بودند سوار هواپیما شدند. هر دو کارکنانی که با من صحبت کردند کلافه و به وضوح شرمنده بودند."
در بیانیه ای عمومی، ایرکانادا اصرار داشت که "مسافران خطوط هوایی قبلا، پیش از رسیدن به دروازه سوار شدن به هواپیما تحت کنترل های امنیتی متعدد بوده اند. یک بررسی نهایی انجام میشود که در دروازه قبل از سوار شدن به هواپیما به منظور تایید مسافران پرواز است." این، البته، حرف بیمعنی است. سپس در یک حرکت واقعا مهمل و بیزار کننده، ایرکانادا بر علیه فلین برای ویدیوبرداری شکایت قانونی کرده و او را به مرافعه دعوی تهدید کرده است.
یک روز بعد، روزنامه سان با یک گزارش از پیرسون ماجرا را دنبال کرد:
"یک کارگر کارآزموده هواپیمایی، در شلوغ ترین فرودگاه کانادا گفت: کمتر زن مسلمان محجبه مجبور به فاش کردن چهره خود قبل از سوار شدن به پرواز میشود. این کارگر طولانی مدت رده مقدم فرودگاه بین المللی پیرسون تورنتو گفت که هیچ سیاست روشن و واضحی به کارگران شرکت هواپیمایی در مورد چگونگی مقابله با این و دیگر مسائل حساس وجود ندارد. ... کارکنانی که با خطوط هوایی مختلف در تورنتو، مونترال و اتاوا کار میکنند گفتند که بازرسی اغلب در باجه تحویل چمدانها رخ می دهد، اگر حتی رخ دهد، و زنانی که حاضر به نشان دادن چهره خود نمیباشند را به سادگی اجازه سوار شدن میدهند.
این کارگر فرودگاه پیرسون اضافه کرد که عوامل بسیاری وجود دارند که به آنچه او یک ریسک امنیتی میخواند منجر شد: نداشتن یک سیاست روشن ازطرف مدیریت خطوط هوایی، نگرانی در مورد میزان حساسیت به اصلیت افراد و اظهارات سیاست پسند، و اغلب، رفتار پرخاشگرانه مردانی که با زنان محجبه سفر میکنند. به طور کلی، زن پشت می ایستد، مرد اسناد و مدارک را ارائه میدهد. او کاملا خشن و پرخاشگرانه رفتار میکند و مهلتی برای کارمندان خطوط هوایی نیست که او را به چالش بکشند.... بنابراین ، چرا یک کارمند که به طور کلی دوازده تا پانزده دلار در ساعت حقوق میگیرد با این موضوع برخورد کند؟ "
جان بیرد، وزیر حمل و نقل در بیانیه ای که صادر کرد وعده داد که موضوع را بررسی کند است. "اگر گزارشها درست باشد، وضعیت به شدت نگران کننده است و تهدیدی جدی برای امنیت مسافرت هوایی عمومی است. اگر سیاست های امنیتی فعلی ما در این زمینه ناقص تلقی می شوند، دولت ما گام های لازم برای تضمین حفاظت ایمنی و امنیت مردم مسافر را بر خواهد داشت." امروز، بیرد بیانیه ی محکمتری صادر کرد:
"من وزیر حمل و نقل هستم، آنها هربار هویت من را تایید میکنند،" بیرد به ایستگاه رادیویی CFRA اتاوا گفت."من یک همکار کابینه دارم که از ورودش به یک هواپیما جلوگیری شد چرا که او کارت هویت معتبر خود را در خانه جا گذاشته بود....ما اول حقایق را بررسی خواهیم کرد و پس از آن قصد داریم که تمام اقدامات لازم را بکنیم تا مطمئن باشیم که قوانین و مقررات جاری بحالت دقیق و صریح اجرا میشوند."
با توجه به راه اندازی اتاق های ویژه که در آن زنان مسلمان می توانند حجاب خود را به دور از مسافران دیگر حذف کنند، بیرد این ایده را غیر قابل اعمال خواند و رد کرد. "من به هیچ وجه قصد ایجاد اتاق های ویژه برای تایید و شناسایی افراد در هر دروازه را ندارم." این کاناداست، ما یک جامعه باز هستیم، ما جامعه ای هستیم که در آن با زنان و مردان به طور یکسان رفتار میشود."
او همچنین اظهار داشت که هر کس، محجبه و یا غیره، اعتراض کرده و در رعایت امنیت فرودگاه، در بررسی و هویت امتناع میکند، میبایست دستگیر شود. "اگر اشخاصی به ارعاب و تهدید کارمندان فرودگاه که بررسی های امنیتی را انجام میدهند میپردازند، ما این را در کانادا تحمل نمیکنیم. ما به دنبال ١٠٠% اجابتیم نه ٩٩%."
نظرات:
)١( بیان چیز تازه ای در مورد این وضعیت بی معنی جدا سخت است. بدیهی است، زنان نقاب پوش نمیتوانند سرخود سوار هواپیما شوند. اگر کسی چند دوجین دلیل میخواهد، فقط کافیست به وبلاگ من و مقاله "نقابها و برقعها به عنوان تهدیدات امنیتی" مراجعه کند.
 کشیش ارشد کلیسای ارشاد مسیح آناهایم، کالیفرنیا، در حال جستجوی بدنی شدن در کانادا. |
)٢( یک نکته متضاد جالب، آنهم به تاریخ ١ آگوست، توجه شما را به شکایت کیم ریدلبارگر،
کشیش ارشد کلیسای ارشاد مسیح در آناهایم، کالیفرنیا، که اخیرا در مجلس مناظره مذهبی امریکای شمالی در لندن، انتاریو حضور داشت، جلب میکنم:
"ظاهرا، مقامات کانادا، کشیشهای کلیسای ارشاد آمریکا را یک خطر امنیتی تلقی میکنند! در اینجا کشیشان همکار من و شرکت کنندگان در شورای کلیسایی که در همان پرواز با من )از این رو، این عکس گرفته شد( بودند مرا جستجوی بدنی میکنند. شرط می بندم عوامل امنیتی دنبال سیگار برگ کوبایی میگشتند - چیزی که به احتمال زیاد قاچاق زیاد در لوازم یک کشیش ارشاد پیدا میشود."
)٣( جالب دیدن تاثیر یک ویدیو با کیفیت پایین است. دفعه بعد، نباید اجازه دهم که این فرصت را از دست بدهم. )٣ آگوست ٢٠١٠(
به روز رسانی ٤ آگوست ٢٠١٠: من یک کپی از دستور دوره قبل از سکرینینگ مسافری دریافت کرده ام: دستور شرکت کننده، چاپ وزارت حمل و نقل کانادا به مورخ ٢٠٠٢. مورد توجه، بخشی با عنوان "مسافران با اشیاء/پوشاک حساس، فرهنگی و یا اهمیت مذهبی" در صفحه ٥-١٨ است :
جستجو فیزیکی مسافران که یا با اشیاء یا پوشاک حساس فرهنگی و مذهبی سفر میکنند، باید با عقل سلیم و حسن نیت انجام شود. در صورت امکان ، سکرینینگ مسافر با فلزیاب دستی میبایست انجام شود؛ حساسیت دستگاه به شما این اجازه را می دهد که هر گونه فلز که می تواند در و یا زیر یک شیی پنهان شده باشد را تشخیص دهد. نوع اشیاء اشاره شده می تواند کیرپان یک سیک باشد )برای جزئیات بیشتر به یاداشت امنیتی شماره 38 مراجعه کنید(، بسته های افزاری بومی روحانی مانند بقچه مقدس )برای جزئیات بیشتر به یاداشت امنیتی شماره ٩ مراجعه کنید(، و تفیلین/فیلاکتری که یک مرد یهودی بیش از سیزده سالگی استفاده می شود. فیلاکتری یک جعبه کوچک مربع است، که شامل نوارهای پوستی و یا پوست گوساله، که بروی آن آیاتی از کتاب مقدس نوشته شده است. این ها در نماز صبحگاه بر دست و پیشانی بسته می شوند.
در صورتی که رضایت بخش نیست، از مسافر خواهش کنده که به شما در بازرسی کمک می کند، یعنی شیء را برای بررسی نزدیک تر باز کنند. در مورد یک بسته یا بقچه، از چوب دست برقی استفاده کنید، اگر فلزی نیست. اگر فلزی است، وضعیت را به مسافر توضیح دهید و ببینید که آیا نرم میشود و به شما اجازه میدهد، زیرا ممکن است این آخرین راه حل قبل از 'مخالفت با جست و جو'-'مخالفت با پرواز' معامله باشد.
نظرات :
)١( من تصور میکنم که نسخه های جدید از کتابچه راهنمایی در بیش از هشت سال گذشته چاپ شده است، به طوری که این متن باید به عنوان نشانه ای از عملکرد حال حاضر باشد، نه یک راهنمای دقیق آن.
)٢( در اینجا تمرکز بر تیفلین و فیلاکتری مضاعف کنجکاویست، با توجه به اینکه هیچ کدام از آنها فلزی است و لازم به پوشش در موقع چک امنیتی در فرودگاه هم نیست.
)٣( با این حال، جالبتر ذکر سیک، روحانیان بومی، و اقلام مذهبی یهودیان است - اما هیچ چیزی در مورد عمامه اسلامی، کوفیه ها، حجاب، نقابها، جلبابها و برقعه دیده نمیشود.
)٤( عجیب ترین از همه، تمرکز منحصر به فرد در جستجوی اشیاء مورد نظر است و عدم ذکر،
اینجا و یا هر جای دیگری در کتابچه راهنمایی، در مورد شناسایی فرد تحت پوشش نقابها و برقعه هاست. انگار موضوع افراد تحت پوشش حتی وجود خارجی ندارد.
به روز رسانی ٢٧ سپتامبر ٢٠١٠: به نظر می رسد مشکل امنیتی به پایان رسیده است.
در "حکم موقت" توسط چاک سترال، وزیر حمل و نقل، شرکت های هواپیمایی در حال حاضر باید "تمام چهره" را بررسی کنند قبل از اینکه مسافران با عبور از دروازه سوار هواپیما شوند. این دستور به صراحت بیان می کند که مقامات شرکت هواپیمایی باید به مسافر نگاه کنند - اول، برای تعیین اینکه آیا آنها ١٨ سال یا مسن ترند، و اگر آنها ١٨ ساله و یا بزرگتر هستند، به منظور بررسی هویت خود را در برابر گذرنامه و یا دیگر کارت شناسایی عکس دار قرار دهند. پیش از این، قوانین فدرال مستلزم این بود که خطوط هوایی هر کسی که بیش از ١٨ سال داشت را با کارت شناسایی مناسب سکرینینگ کنند. اما هیچ اشاره ی صریح و روشنی از اینکه مسافران "کل چهره شان" را نشان بدهند وجود نداشت.
 فایرمن )آتش نشان( سم. |
به روز رسانی ٢٦ فوریه ٢٠١٢: در اینجا تجربه دیوید جونز، ٦٧ ساله، در فرودگاه گتویک لندن، که توسط ساندی تلگراف گزارش شده است. پس از قرار دادن وسایل خود بر روی نوار نقاله، از جمله شال گردن، او زنی که بدون نشان دادن چهره اش به ماموران از چک امنیتی عبور کرد؛ سپس جونز به شوخی به یک مقام امنیتی گفت: "اگر من با این شال گردن صورتم را پوشانده بودم، کنجکاوم که چه اتفاقی می افتاد."
جونز، که یک عضو سابق سواره نظام خانگی، مامور بازنشسته اتش نشانی، و خالق چهره محبوب کودکان فایرمن )آتشنشان( سام است، سپس برای یک ساعت در بازداشت ماموران امنیتی، که به او دستور دادند که برای بیان متلک "نژادپرستانه" عذرخواهی کند، بسر برد. به روزنامه تلگراف برای جزئیات کامل وحشتناک مراجعه کنید. این حادثه فقط موقعی به پایان رسید که یک مدیر بریتیش ایرویز یک توافق ارائه داد، که یک نگهبان مسلمان "می تواند" آنچه جونز بیان کرده بود را توهین آمیز تلقی کرده بوده باشد. جونز با این موافقت کرد و به پروازش رسید.
نظر: حالا من می دانم که چرا وقتی در تورنتوآن فرد نقاب پوش را دیدم که در صف بود و از دروازه گذشت، چیزی نگفتم.
به روز رسانی ٥ فوریه ٢٠١٤: فیلیس چسلر، نویسنده و همکار در انجمن خاورمیانه، در نیویورک در مورد تجربه خود امروز می نویسد:
امروز بعد از ظهر از فرودگاه جان اف. کندی نیویورک به سفر میرفتم و از میان چک امنیتی که میگذشتم حرکت صف کند شد زیرا یکی از عوامل امنیتی یک کپی از روزنامه های یهودی در دست من مشاهده کرد. او آن را مشکوک تلقی کرد و آنرا به عامل دیگری نشان داد، و آنها در موردش بحث کردند. در آن لحظه، کیف و ساکم باز و جستجو شدند. در همین حال، یک زن در نقاب - حجاب کل صورت به جز چشمانش را پوشانده بود - بدون حادثه از چک امنیتی گذشت. من خودم مشاهده کردم که هیچکس از او نخواست که مقنعه اش را کنار بزند تا هویت واقعی اش در مقابل مدارک شناسایی اش بررسی شود.
به روز رسانی ٦ فوریه ٢٠١٤: لوری لوئنتال مارکوس این داستان را برای همان مطبوعات یهودی که جوییش پرس نام دارد، پوشش داد؛ تیتر مقاله "نویسنده برجسته بخاطر خواندن جوییش پرش در فرودگاه جان اف. کندی بازداشت شد" است.
