بذل و بخشش پول به محمود عباس و مقامات فلسطینی به منظور دستیابی به صلح محور سیاست غربی ها، منجمله اسراییل از زمان اشغال غزه توسط حماس در ماه ژوئن بوده است. ولی این گشاده دستی نتایج معکوسی داشته است و می بایست فورا قطع شود.
بگذارید نگاهی به تاریخچه این سیاست داشته باشیم: آقای Paul Morro عضو سرویس تحقیق و تفحص کنگره در گزارش سال 2006 اعلام کرده است که اتحادیه اروپا و اعضای آن 815 میلیون دلار آمریکا به حکومت فلسطین کمک کرده اند و در همان زمان ایالات متحده نیز 468 میلیون دلار برای آنان ارسال کرده است. با در نظر گرفتن کمک های سایرین جمع این مبلغ به حدود یک و نیم میلیارد دلار می رسد.
موج کمک ها پس از آن رو به فزونی گذاشت. رئیس جمهور ایالات متحده جرج بوش در ماه اکتبر خواهان اعطای کمکی 410 میلیون دلاری مازاد بر کمک 77 میلیون دلاری شد که اوایل همان سال ارسال شده بود. وزارت امور خارجه این بخشش سخاوتمندانه را اینگونه توجیه می کند که "پشتیبانی از دولت خودگردان فلسطین (PA) در این مقطع که هم آمریکا و هم اسرائیل آن را متحد واقعی خود جهت پیشبرد صلح می دانند حیاتی و لازم است". رئیس زیرکمیته خاورمیانه و آسیای جنوبی کاخ سفید، Gary Ackerman در سخنان اخیر خود این کمک الحاقی را رسما تایید کرد.
کاندالیزا رایس، وزیر امور خارجه که از مصرف درآمدهای مالیاتی به این منظور ناخشنود بود، سازمانی تحت عنوان "دفتر همکاری های دولتی و خصوصی آمریکایی- فلسطینی" در 3 دسامبر تاسیس کرد که غول های مالی مانند Sandy Weill و Lester Crown در آن عضو بودند تا کار تامین اعتبار پروژه های خاصی را بر عهده گیرند چون همانگونه که رایس بیان کرده بود "پروژه هایی که مستقیما جوانان فلسطینی را تحت تاثیر قرار خواهند داد و آنان را برای برعهده گرفتن مسولیت های شهروندی و رهبری آماده خواهد کرد اثر بزرگ و مثبتی خواهند داشت".
در گزارشی دیگر آمده است که اتحادیه اروپا امسال نزدیک به 5/2 میلیارد دلار کمک برای فلسطینی ها جمع آوری کرده است.
با نگاهی به آینده، در کنفرانس "کمک به دولت خود گردان فلسطین" که در روز دوشنبه با حضوربیش از 90 کشور کمک کننده برگزار شد، عباس اعلام کرد که قصد دارد قول مساعدتی 8/5 میلیارد دلاری را برای دوره ای سه ساله از 2008 تا 2010 جمع آوری کند. با توجه به این که در بهترین برآوردها جمعیت فلسطینیان ساکن ساحل باختری 35/1 میلیون نفر تخمین زده شده است، درآمد سرانه فلسطینیان رقم حیرت آور 1400 دلار آمریکا خواهد بود که تقریبا برابر درآمد سرانه مصری ها خواهد بود. با تصدیق دولت اسرائیل عباس بلافاصله توانست مبلغی نزدیک به آن را در کنفرانس برای سال 2008 از کمک کننده ها جمع آوری کند.
در صورتی که این حربه کارساز می بود پیشنهاد منصفانه ای است. چند میلیارد دلار برای خاتمه تخاصمی خطرناک که یک قرن به طول انجامیده است. در واقع به قول معروف "مفت است!".
ولی تحقیقاتی مبتکرانه توسط Steven Stotsky که تحلیلگر کمیته صحت گزارشات خاورمیانه در آمریکا (CAMERA) است نشان می دهد که بصورت تاریخی تزریق پول به فلسطینی ها نتایج معکوسی در پی داشته است. بر اساس اطلاعات بانک جهانی، صندوق بین المللی پول و سایر آمار منتشره رسمی، استوسکی نمودار دو متغیر را از سال 1999 رسم کرده است: حمایت بودجه ای سالیانه از دولت خود گردان فلسطین و تعداد قتل های سالیانه فلسطینی ها (شامل فعالیت های تروریستی و بزهکارانه و همچنین قربانیان فلسطینی و اسرائیلی). زمانی که دو متغیر با هم در یک نمودار رسم شوند رابطه عجیبی بین آنها مشاهده می شود:
 خط قرمز حجم کم ها و خط سبز میزان کشته هاست |
رابطه متقابل بین این دو اگر کمک های یک سال را با کشته های سال بعد ارتباط دهیم حتی واضح تر خواهد بود
 خط قرمز حجم کم ها و خط سبز میزان کشته های سال بعد است |
بطور خلاصه هر 25/1 میلیون دلار کمک نقدی منجر به یک کشته در طی سال بعد خواهد شد. همانطور که استوتسکی گفته است "این آمار به این معنی نیست که کمک های خارجی موجب خشونت می شود، بلکه موثر بودن کمک های خارجی را برای جنک با تروریسم و ارتقای میانه روی زیر سوال می برد".
در واقع سابقه فلسطینی ها تابع الگوی کلی تری است، همانطور که Jean-Paul Azam و Alexandra Delacroix در مقاله سال 2006 خود تحت عنوان "کمک و واگذاری جنگ علیه تروریسم" عنوان کرده بودند. آنان به این نتیجه رسیدند که "نتایج تجربی کاملا قابل اتکایی بدست آمده است که نشان می دهد حمایت از تروریسم توسط هر کشور رابطه مثبتی دارد با میزان کمک های خارجی که آن کشور دریافت می کند" یعنی هر چه کمک خارجی بیشتر باشد، تروریسم بیشتر خواهد بود.
همانطور که این مطالعات کاملا در تضاد با این فرض معمول هستند که فقر و بیکاری و سرکوب و "اشغال" و ناراحتی فلسطینیان را به خشونت های مرگبار سوق می دهد، تایید کننده استدلال قدیمی من نیز خواهند بود که سرخوشی فلسطینیان مشکل اصلی است. فلسطینیان هرچه بیشتر کمک مالی دریافت کنند قوی تر خواهند شد و انگیزه بیشتری برای مسلح شدن خواهند داشت.
درک واژگونه ای از اقتصاد جنگ از آغاز مذاکارت اسلو در سال 1993 در اسرائیل بوجود آمده است. اسرائیلی ها بجای آن که دشمنان فلسطینی خود را از منابعشان محروم کنند، پیرو مکاشفات مرموز شیمون پرز خصوصا کتاب خاورمیانه جدید او در سال 1993 شده اند و فلسطینی ها را از لحاظ اقتصادی تقویت می کنند. همانطور که در سال 2001 نوشته بودم این کار "مانند ارسال کمک به دشمن است زمانی که با او در حال جنگ هستیم. که این کار بسیار ابلهانه است".
کشورهای غربی و اسرائیل در راس آن می بایست بجای تامین اعتبارات مالی برای جنگ طلبی فلسطینی ها هرگونه کمک مالی به دولت خودگردان فلسطین را متوقف سازند.
