"وضع ما در مقابل اسرائیل، همان موضع همیشگی است. اسرائیل در منطقه، یک غده‌ی بدخیم سرطانی است که باید قطع شود و ریشه‌کن گردد."
نه، این سخنان رئیس جمهور ایران، محمود احمدی نژاد، که هفته گذشته صحبت کرد نیست. بلکه, آن سخنان علیخامنهای، رهبر جمهوری اسلامی ایران در دسامبر ۲۰۰۰ بود.
به عبارت دیگر،درخواست احمدی نژاد برای نابودی اسرائیل چیز جدیدی نبود، بلکه بخشی از یک الگوی تثبیت شده لفاظی و جاه طلبی رژیم است. "مرگ بر اسرائیل!" در ربع قرن گذشته یک فریاد تجمعی بوده است. آقای احمدی نژاد به نقل از آیت الله خمینی، بنیانگذار آن، در فراخوان خود در ۲۶ اکتبر برای جنگ نسل کشی علیه یهودیان گفت: « اين رژيم اشغالگر قدس بايد از صفحه روزگار محو شود>>. آقای احمدی نژاد این هدف زشت را " بسيار حكيمانه" ستود.
در دسامبر ۲۰۰۱،علیاکبرهاشمیرفسنجانی، رئیس جمهور سابق ایران و هنوز چهره سیاسی قدرتمند، زمینه را برای مبادله تسلیحات هسته ای با اسرائیل فراهم کرد: «البته این خیلی مهم است دنیای اسلام متقابلا مجهز شود به این سلاح هایی که امروز اسرائیل دارد. آن روز این استراتژی استکبار به بن بست می رسد. چون استعمال یک بمب اتم در داخل اسرائیل هیچ چیزی باقی نمی گذارد اما در دنیای اسلام آسیب فقط می زند و این اتفاق دور از عقل نیست.»
در همین راستا، یک موشکبالستیکشهاب ۳ (با قابلیت رسیدن به اسرائیل) ماه گذشته در تهران رژه رفت و شعار «اسرائیل باید از صحنه روزگار محو شود» را بر روی خود داشت.
تهدید آقایان خامنه ای و رفسنجانی خمیازه هایی به همراه داشت اما اظهارات آقای احمدی نژاد سروصدا به پا کرد.
کوفی عنان، دبیرکل سازمان ملل متحد، ابراز "ناراحتی" کرد، شورای امنیت سازمان ملل متحد به اتفاق آرا آن را محکوم کرد و اتحادیه اروپا نیز آن را "با شدیدترین عبارات" محکوم کرد. نخست وزیر مارتین کانادا آن را " اصلاً قابل قبول" تلقی نکرد، بلر نخست وزیر بریتانیا ابراز "انزجار" کرد، و فیلیپ دوست بلازی، وزیر امور خارجه فرانسه، اعلام کرد که "برای فرانسه، حق وجود اسرائیل نباید مورد اعتراض قرار گیرد. " لوموند این سخنرانی را "علت هشدار جدی" خواند، دیولت آن را "تروریسم کلامی" نامید و یک تیتر لندن سان احمدی نژاد را "بدترین مرد جهان" معرفی کرد.
دولت های ترکیه، روسیه و چین از جمله این بیانیه را به صراحت محکوم کردند. مریم رجوی از شورای ملی مقاومت ایران، یکی از گروه‌های اپوزیسیون پیشرو، از اتحادیه اروپا خواست که منطقه را از "هیدرای تروریسم و بنیادگرایی" در تهران پاک کند. حتی صائبعریقات از تشکیلات خودگردان فلسطین نیز علیه آقای احمدی نژاد گفت: فلسطینی ها حق موجودیت کشور اسرائیل را به رسمیت می شناسند و من نظرات او را رد می کنم. روزنامه قاهرهیالاهرام اظهارات وی را "متعصبانه" و فاجعه املایی برای اعراب اظهار نظر کرد.
ایرانیانمتعجبومشکوک شدند. برخی پرسیدند، چرا صرف تکرار سیاست دیرینه، بهمنی از واکنش‌های خشمگین خارجی را برانگیخت؟
من با روحیه ای سازنده چهار دلیل را به آنها ارائه می کنم. اول اینکه شخصیت خشن آقای احمدی نژاد به تهدیدات علیه اسرائیل اعتبار بیشتری می بخشد. ثانیاً، او در روزهای بعد با سرکشیتهدیدهایخودراتکرارکرد و توضیح داد. سوم، او یک کد تهاجمی را به فرمول معمول اضافه کرد و به مسلمانانی که اسرائیل را به رسمیت می شناسند هشدار داد که «به آتش قهرامت اسلام خواهند سوخت».
این امر مستقیماً فلسطینی ها و چندین کشور عربی، به ویژه پاکستان همسایه را هدف قرار می دهد. فقط یک ماه قبل از سخنرانی آقای احمدی نژاد، پرویز مشرف، رئیس جمهور پاکستان اعلام کرد که «اسرائیل به درستی خواهان امنیت است». او گشایش سفارتخانه ها در اسرائیل توسط کشورهای مسلمانی مانند پاکستان را به عنوان یک "سیگنال برای صلح" در نظر گرفت. شاید آقای احمدی نژاد به قصد رویارویی با پاکستان بر سر روابط با اسرائیل اشاره کرد.
در نهایت، اسرائیلی‌ها تخمین می‌زنند که ایرانی‌ها ظرف شش ماه می‌توانند ابزاری برای ساخت بمب اتمی داشته باشند. آقای احمدی نژاد زمانی که هشدار داد که پس از یک دوره کوتاه... روند نابودی رژیم صهیونیستی روان و ساده خواهد شد، تلویحاً این جدول زمانی سریع را تأیید کرد. قریب‌الوقوع بودن ایران مجهز به سلاح هسته‌ای، "مرگ بر اسرائیل" را از یک شعار توخالی به پیش‌فرض بالقوه حمله هسته‌ای به دولت یهود، شاید با تکیه بر تفکر نسل‌کشی آقای رفسنجانی، تبدیل می‌کند.
از قضا، سخنان تند آقای احمدی نژاد اثرات مثبتی داشته است و جنگ طلبی پایان ناپذیر رژیم او، یهودستیزی شدید و سلاح های خطرناک آن را به جهان یادآوری می کند. همانطور که تونی بلر اشاره کرد، تهدیدهای آقای احمدی نژاد این سوال را ایجاد می کند که "چه زمانی می خواهید کاری در این انجام دهید؟" و آقای بلر بعداً با تهدیدی نسبت به تبدیل شدن تهران به "تهدیدی برای امنیت جهانی ما" هشدار داد. زنگ هشدار او باید به عمل تبدیل شود و این کار فوری است.
به ما هشدار داده شده است. آیا تا زمانی که هنوز وقت داشته باشیم اقدام خواهیم کرد؟
ضمیمه ۱ نوامبر ۲۰۰۵: برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، به «دلیلدیگریبرایهشدارازتهدیداحمدینژاد» مراجعه کنید.
