توماسو الساندرو دی فیلیپو: آیا جنبش اعتراضی کنونی در ایران از جنبه های اساسی با جنبش های قبلی متفاوت است؟
دنیل پایپس: بله، درست است. هیچ اعتراض دیگری از سال ۱۹۷۹ تا این اندازه ادامه نداشته یا به این اندازه مورد حمایت گسترده قرار نگرفته است. همچنین دارای حوزه های کلیدی – کردها و زنان – است که بر تأثیر آن می افزاید.
تی آ دی اف : آیا رژیم ایران همچنان دارای هسته محکمی از قدرت است یا سقوط خواهد کرد؟
دی پی : رژیم احتمالاً زنده خواهد ماند. یک ضد انقلاب نیاز به رهبری دارد که این قیام فاقد آن است. این واقعیت که بسیاری از رهبران ارشد رژیم به سرنگونی شاه کمک کردند به این معنی است که آنها بینش دست اولی برای سرکوب مخالفان خود دارند.
تی آ دی اف : آیا با رویکرد دولت بایدن در قبال ایران موافقید یا باید از اعتراضات ضد رژیم بیشتر حمایت کند؟
دی پی : باید بیشتر برای معترضان کند. حداقل بایدن نسبت به واکنش اوباما در سال ۲۰۰۹ تا حدودی بهبود یافته است، زمانی که رئیس جمهور در تلاش برای دستیابی به توافق هسته ای با تهران، اساساً چیزی در حمایت از اعتراضات نگفت. اما پاسخ بایدن ضعیف است. اکنون زمان اعلام این است که دولت ایالات متحده به دنبال تغییر رژیم در ایران است و به کسانی که برای چنین تغییری تلاش می کنند کمک خواهد کرد.
تی آ دی اف : آیا ساخت هسته ای ایران منجر به مداخله نظامی اسرائیل یا ایالات متحده خواهد شد؟
دی پی: من نمی توانم تصور کنم که یک دموکرات به زیرساخت های هسته ای ایران حمله کند. یک جمهوری خواه، احتمالاً این کار را می کند. در غیر این صورت، اسرائیل به احتمال زیاد به آن حمله خواهد کرد.
تی آ دی اف : آیا کشورهای ناتو به اندازه کافی از اوکراین حمایت می کنند؟ اگر نه، دیگر چه کاری می توانند بکنند؟
دی پی : کشورهای ناتو (به استثنای مجارستان و ترکیه) از نظر اتخاذ یک موضع واحد، پذیرش پناهجویان، مسدود کردن دارایی‌های روسیه، قطع روابط تجاری، کاهش وابستگی به انرژی، تامین مالی عملیات دولت اوکراین و تامین سلاح ها عالی بوده‌اند. اما آنها از ارائه ابزارهایی مانند تانک ها و جت های جنگنده به کیف برای بیرون راندن نیروهای روسی از کشورشان بسیار ترسیده اند.
