مقاله یارین رابان، "زماننقضدستورالهیفرارسیدهاست" (۱۲ اکتبر) کمپین بیلبوردی را که توسط پروژه پیروزی اسرائیل در بزرگراه ایالون و جاهای دیگر آغاز شده است، اشتباه درک می کند.
بیلبوردها دو سیاستمدار برجسته عرب اسرائیلی به نام‌های ایمن عوده و احمد تیبی را نشان می‌دادند که با پرچم‌های اسرائیل پوشانده شده بودند و تکان دادن آن پرچم و زیر آن نوشته شده بود: «این تصویر پیروزی است». رابان این را به این معنا می‌داند که هدف ما این است که «تسلیم کردن اعراب اسرائیل به فرهنگ هژمونیک اسرائیل، نمادگرایی ملی اسرائیل، و ویژگی‌های قومی یهودی بودن دولت یهود».
نه نه. این هدف پروژه پیروزی اسرائیل نیست. ای کاش رابان فراتر از نمادهای بیلبوردها نگاه می کرد و هدف آن را درک می کرد. اجازه بده توضیح بدم:
این بیلبوردها از رهبران عرب اسرائیل می خواهند که هویت ملی اسرائیل را که نماد آن پرچم آن است، بپذیرند. این به معنای تحمیل فرهنگ اسرائیلی یا یهودی بر آنها نیست. برعکس، اسرائیل برای شهروندان عرب خود یک سیستم آموزشی جداگانه، به رسمیت شناختن مؤسسات مذهبی و دادگاه‌های خود فراهم می‌کند، و زبان عربی بر روی هر سند و علامت رسمی دولتی درج می‌شود – و ما با آن مشکلی نداریم.
در عوض، ما از عوده و تیبی می خواهیم که از مبارزه و تحریک خود علیه هویت یهودی دولت اسرائیل دست بکشند. با این کار، آنها شرکای واقعی در اداره کشور می شوند و منافعی برای جوامع خود به دست می آورند.
پیروزی اسرائیل به معنای پایان دادن به طرد فلسطینیان از یهودیان، صهیونیسم، حاکمیت یهود و اسرائیل است که توسط حاج امین الحسینی آغاز شد و بیش از یک قرن به طول انجامید. این مؤلفه‌های خشونت‌آمیز و غیرخشونت‌آمیز دارد، یکی قاتل، دیگری مشروعیت‌زدایی، که هر دو برای دولتی یهودی مضر است.
روند رو به رشد اعراب اسرائیل برای رد خشونت آمیز حاکمیت اسرائیل به ویژه در شورش ها در شهرهای مختلط در طول عملیات نگهبان دیوارها ظاهر شد. در دوره ۱۱ تا ۱۶ مه ۲۰۲۱، شورشیان عرب ۱۰ کنیسه، ۱۱۲ خانه یهودیان و ۸۴۹ اتومبیل متعلق به یهودیان را به علاوه غارت فراوان به آتش کشیدند.
پیروزی اسرائیل از تلاش‌های قبلی برای پایان دادن به طردگرایی از طریق امتیازات اسرائیل و مصالحه با فلسطینی‌ها درس می‌گیرد، که همگی با شکست مواجه شدند. به پیمان‌های اسلو و همه دیپلماسی های پس از آن فکر کنید. فلسطینی ها این پیشنهادات را به عنوان ضعف تفسیر کردند و کمپین خود را برای از بین بردن دولت یهود مضاعف کردند.
مسلماً پیروزی اسرائیل به نفع یهودیان اسرائیلی خواهد بود که در نهایت می توانند برای امنیت و مشروعیت خود از مبارزه دست بردارند. اما این به نفع اعراب اسرائیلی بیشتر خواهد بود، زیرا آنها در نهایت می توانند از امیدهای بیهوده برای نابودی دولت یهود عبور کنند و در عوض اقتصاد، جامعه و فرهنگ خود را بسازند.
لازم به ذکر است که یهودیان در سراسر دیاسپورا برای قرن ها، حتی هزاران سال، این وفاداری را داشته اند. آنها در بسیاری از کشورها به عنوان اقلیت زندگی می کردند که هر کدام دارای هویت ملی بر اساس عناصر قومی، ملی و مذهبی هستند. آنها وفادارانه به دولت خدمت کردند و به نمادهای ملی آن، چه صلیب چه هلال، افتخار می کردند.
یهودیان بریتانیایی تحت پرچمی با یک صلیب مسیحی خدمت می کردند و برای پادشاه یا ملکه ای که رهبری کلیسای انگلستان به عنوان مدافع ایمان را بر عهده داشت می جنگیدند. یهودیان خاورمیانه در مراکش، تونس، بحرین و آذربایجان به عنوان وزیر، سفیر، نماینده مجلس، افسر خدمات خارجی و افسران نظامی خدمت کرده اند.
ما از اوده و تیبی می‌خواهیم که تنها بدهدند آنچه یهودیان زمانی که به عنوان اقلیت زندگی می‌کنند، بدهند: وفاداری به کشورشان. این قطعاً یک پیروزی است که هر اسرائیلی، از جمله یارین رابان، می تواند از آن حمایت کند.
