اولین چیزی که در مورد این خاطرات نخست وزیر سابق اسرائیل باید به آن توجه کرد چیست؟ این توسط یک اندیشکده منتشر شده است، نه یک شرکت بزرگ نیویورکی، که جذابیت محدود آنچه در داخل است را نشان می دهد. و در واقع، فاقد جذابیت گسترده است. اولمرت از طریق صدها صفحه برای خود متاسف است، اشتباهات خود را بهانه می آورد، گناهان خود را به گردن دیگران می اندازد، و به طور کلی از مسئولیت سقوط مفتضحانه خود از دفتر نخست وزیری به سلول ۱۰ در ندامتگاه ماسیاهو اجتناب می کند.
نویسنده از کمپین طولانی مدتی شکایت می کند که <<بلافاصله پس از ورود من به نخست وزیری در ژانویه ۲۰۰۶ آغاز شد و تنها پس از زندانی شدن من در فوریه ۲۰۱۶ به پایان رسید.>> چرا این کمپین ادعایی ۱۰ ساله انجام شد؟ زیرا "مقامات علیه من توطئه کرده بودند" و "تعداد عظیمی از نیروها، نه تنها در اسرائیل، بلکه در ایالات متحده نیز مستقر هستند، زود به این نتیجه رسیدند که دولتی که من رهبری می کردم چیزی را تهدید می کند که آنها به آن اعتقاد دارند." و آن چیزی که آنها باور داشتند چه بود؟ این ایده که هرگونه سازش ارضی در راستای دستیابی به توافق صلح با فلسطینی ها به منزله خیانت است. (آدم تعجب می کند که چرا رابین به زندان نرفت.)
تظاهر به قربانی بودن و ادعای اینکه توطئه ای در کار بود به خوبی به اولمرت کمک می کند. گناه مخالف او، فخرفروشی نیز همین کار کند. نخست‌وزیر سابق ادعا می‌کند که «جدی‌ترین و جاه‌طلبانه‌ترین تلاش‌ها را برای دستیابی به یک توافق صلح نهایی با فلسطینی‌ها [که] در فاصله یک میلی‌متری حل‌وفصل آزاردهنده‌ترین درگیری جهان و تغییر سرنوشت هر دو ملت ما انجام شد، رهبری کرد». در واقع، او هیچ کاری از این دست انجام نداد، بلکه در فاصله یک میلی‌متری به بدتر کردن شدت درگیری فلسطین و اسرائیل را بود.
با این حال اولمرت یک موفقیت بزرگ در زندگی بدبخته بیچاره خود داشت. همانطور که خود او خاطرنشان می کند، "نابودی موفقیت آمیز رآکتور هسته ای سوریه بدون شک مهمترین دستاورد حرفه ای من بود." این بمباران تاسیسات کره شمالی در شمال شرقی سوریه در سپتامبر ۲۰۰۷ بود. گزارش اولمرت در اینجا مورد توجه ویژه است، و به ویژه با توجه به موانع مختلفی که جورج دبلیو بوش و ایهود باراک بر سر راه عملیات قرار دادند. شاید بزرگترین دستاورد این ماموریت، تخریب همزمان راکتور و عدم ایجاد جنگ بود. به همین دلیل، علیرغم ناکامی‌های فراوان، اولمرت همواره مستحق اعتبار است.
ضمیمه ۱ سپتامبر ۲۰۲۲: تصادفاً، شماره پاییز ۲۰۲۲ میدل ایست کوارترلی که این خلاصه در آن منتشر می شود، همچنین حاوی مقاله مهمی ازایهودباراک، که وزیر دفاع اولمرت در طول برنامه ریزی و حمله به رآکتور سوریه بود، «وقتی اسرائیل رآکتور سوریه را ضربه زد: واقعاً چه اتفاقی افتاده است.
