اخیرا در ااخیرا در اسرائیل هیاهویی سر یک سوال براه افتاد: آیا به اسرائیلی هایی که در حال حاضر در کرانه باختری* زندگی میکنند اجازه داده خواهد شد که تحت حکومت فلسطینی زندگی کنند؟ این بحث بطور موثر توجه را بروی مهم ترین و عمیق ترین مسائل مربوط به درگیری اعراب و اسرائیل متمرکز کرده است، و سزاوار سنجش است.
 نفتالی بنت )چپ( و بنیامین نتانیاهو، متحدانی که گاهی اوقات به شدت اختلاف نظر دارند. |
روز ٢٤ ژانویه بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل همه چیز را آغاز کرد: "من قصد ندارم حتی یک ]یهودی[ اسراییلی را از ]کرانه باختری[ جابجا کنم." در تفسیر این بیانیه، یک مقام رسمی نام نبرده در دفتر نخست وزیری توضیح داد که، "همانطور که اسرائیل دارای یک اقلیت عرب است، نخست وزیر نمی بیند چرا فلسطین نمی تواند یک اقلیت یهودی نداشته باشد. یهودیان آن ناحیه میبایست حق انتخاب این را داشته باشند که آیا آنها می خواهند بمانند یا نه." این مشاور این را به عنوان موضع "بلند مدت" نتانیاهو توصیف کرد.
برخی در دسته ناسیونالیست خشمگین شدند. رئیس هاباییت هایهودی، نفتالی بنت، که در دولت فعلی وزیر است، به نخست وزیر تهمت "نامعقولی ارزش ها" و "جنون اخلاقی" زد. در نظر وی، صهیونیست ها " پس از دو هزار سال از اشتیاق به سرزمین اسرائیل بازنگشتند که تحت حکومت محمود عباس زندگی کنند. هر کس طرفدار ایده زندگی یهودیان در اسرائیل تحت حکومت فلسطین است در حال تضعیف توانایی ما در نشستن در تل آویو است."
دیگران موافق بودند: "ما مهاجران را پشت خطوط دشمن رها نمیکنیم," دنی دنون معاون وزیر دفاع گفت. زائو الکین معاون وزیر امور خارجهبیان کرد که چنین ایده هایی "با طرز فکر صهیونیستی مغایرت دارد". صفت "مضحک" کلمه منتخب اوفیر اکونیس معاون وزیر دفتر نخست وزیر بود.
 میگرون، یک پاسگاه مرزی کرانه باختریست که در ساختن آن دولت اسرائیل سرمایه گذاری مالی کرد و سپس آن تخلیه شد. |
هنگامی که یک مقام نام نبرده دیگر دفتر نخست وزیری اظهار داشت که اعضای دولت می توانند دولت را ترک کنند اگر آنها با نخست وزیر مخالفند، بنت با یادآوری قتل یهودیان توسط فلسطینی ها به این نتیجه رسید که "ماهیت صهیونیسم حاکمیت است. اگر حاکمیت وجود ندارد صهیونیسم ندارد."
دفتر نخست وزیری سپس از بنت خواست که عذرخواهی کند و یا استعفا دهد؛ او پاسخ داد که "اگر به نخست وزیر بر خورد، این بود قصد من نبود" در حالی که این ادعا را در حق "نقد او وقتی که وضعیت خواستار آن جواب میباشد. این وظیفه است." ماجرا با پوشش دادن مصاحبه های قدیمی که نشان می دهد که حزب نتانیاهو و بنت هر دو قبلا دیدگاه آن یکی را بیان کرده است، به پایان رسید و همه چیز بحالت کاملا سرهم بندی شده رها شد.
چه نتیجه ای در مورد بحث این هفته میشود گرفت؟ چه کسی درست میگوید، و چه کسی اشتباه؟ گرچه من معمولا روش بنت و همکاران او را حمایت میکنم، اینبار به دلایل زیادی، حق با نتانیاهوست.
ننگ، آسیب، و بیهودگی حذف ٨٠٠٠ اسرائیلی از غزه در سال ٢٠٠٥، توسط نخست وزیر آریل شارون- یک حرکت بی سابقه ای برای هر دموکراسی بود - و به امری ضروری برای دولت اسرائیل اشاره میکند که برای ایجاد اصل خدشه ناپذیر، آن هرگز دوباره اتباع خود از هیچ ناحیه ای جابجا نخواهد کرد. تجربه غزه نیز چگونگی مصیبت تکرار این امر با جمعیت چهل برابر بزرگتر کرانه باختری از اسرائیل را تصدیق کرد. که نتانیاهو به شدت به تصمیم شارون اعتراض کرد ( و دولتش را در اعتراض به آن ترک کرد) ثبات قابل احترام او را نشان میدهد.
دوم، چرا باید دولت اسرائیل آرزوی فلسطینی ها برای یک کرانه باختری که از یهودیان پاکسازی شده را برآورده کند؟
 در حال حاضر یهودیان در هبرون نیاز به امنیت فراوانی دارند. در اینجا، یک سرباز امنیت رژه پوریم در سال ٢٠١٢ را به عهده دارد. |
سوم، اجازه دادن به یهودیان برای زندگی تحت حکومت خودگردان فلسطین بسیار عمل گرا و واقع بینانه است. پرچم اسرائیل نمیتواند هر یهودی را دنبال کند و او را به جزیره ای از حاکمیت صهیونیستی کند. بسیاری از یهودیان در سراسر جهان و حتی برخی در خاورمیانه, خارج از مرزهای اسرائیل زندگی می کنند. پس چرا در کرانه باختری نه؟
چهارم، بیانیه دفتر رییس جمهور هوشمندانه کمپین مشروعیت زدایی علیه یهودیان ساکن کرانه باختری را خرد میکند. اگر یهودیان می توانند در کرانه باختری تحت حکومت فلسطینی زندگی کنند، آنها دیگر به عنوان مانع حل مناقشه اعراب و اسرائیل توصیف نخواهند شد، و در نتیجه نیش کل مسئله "مسکن" را کشیده اند.
در نهایت، این دید نتانیاهو شرایط گفتگو را تغییر میدهد. این به اورشلیم اجازه این استدلال را میدهد که حل مسئله یعنی اینکه اسرائیلیهای یهودی قادر به زندگی صلح دوستانه در کشور فلسطین میباشند. من بیش از یک دهه است که استدلال میکنم که درگیری فقط واقعا آنموقعی به پایان خواهد رسید که، "یهودیان ساکن هبرون ملزوم همان امنیت کمی که اعراب ناصره از آن بهرمندند، باشند." چنین چشم انداز ، البته، بسیار دور است؛ اما پذیرش این اصل به یهودیان ساکن "فلسطین" اجازه می دهد صهیونیست ها راه حل دو کشوری را بطور انتزاعی بپذیرند، در حالی که به تاخیر انداختن اجرای آن را برای نسل ها، شاید برای همیشه توجیه کند.
بنت و حامیان او باید آرام بگیرند و از شاهکار کارشناسی ارشد دیپلماتیک نتانیاهو قدردانی کنند.
* خواننده از من پرسیدند که چرا آنرا کرانه باختری مینامم و نه سومر و یهودیه. دلیلش را اینجا توضیح داده ام.
