جمهوری قبرس که به تازگی به ذخایر نفت و گاز دست یافته و در عین حال، در ترکیب یک سیاست نامنظم و بی هدف خارجی ترکیه و یک جنگ داخلی در سوریه قرار گرفته، وارد گرداب این منطقه جهان شده است. باینکه رهبران این جزیره مهارت خود را در معامله با این تهدیدها و فرصت های نو نشان داده اند، نیازمند پشتیبانی از نیروی دریایی قوی ایالات متحده میباشند، که در حال حاضر در دسترس نیست.
 سولون کاسینیس، مردی که حامی ستراتژی گاز قبرس است |
قسمت عمده ای از این نیرو به احتمال زیاد به ترکیه و اروپا صادر خواهد شد. یک خط لوله به ترکیه ارزان ترین و ساده ترین روش خواهد بود اما تا زمانی که ٣٦ درصد قبرس تحت تصرف ارتش ترکیه میباشد، این اتفاق نخواهد افتاد. تصمیم اخیر دادگاه که به دولت اسرائیل اجازه تصمیم گیری مقدار صادرات این نیرو را میدهد در حال حاضر امکانات دیگری ارائه می دهد: قبرس می تواند گاز را با اسرائیل مبادله کند و پس از آن به ترکیه و یا این دو کشور متحد )اسرائیل و ترکیه( به طور مشترک می توانند یک پایانه گاز طبیعی مایع در قبرس بسازند.
در نهایت، اگر مصر، غزه، لبنان، و سوریه هم در کشوهایشان ذخایر گاز کشف کردند و به جهان مدرن پیوستند، آنها نیز می توانند در تبدیل منطقه بین مصر و قبرس، به یک منبع واقعا عمده دست داشته باشند؛ بر طبق بررسی سازمان زمین شناسی ایالات متحده، خلیج کوچک همجوار نیل وحوزه کرانه خاور متفقا حاوی حدود ٣٤٥ فوت مکعب گاز طبیعی و ٣،٤٤ میلیارد بشکه نفت است.
 خلیج کوچک نیل و حوضه لاونتینی با هم حاوی حدود ٣٤٥ فوت مکعب گاز طبیعی و ٣،٤٤ میلیارد بشکه نفت است. |
این ذخایر تازه کشف شده می تواند چاشنی حل و یا التهاب مشکل قبرس باشد. دولت قبرس عاقلانه مرزهای دریایی خود را با مصر در سال ٢٠٠٣، لبنان در سال ٢٠٠٧، و اسرائیل در سال ٢٠١٠ تحدید کرد. قراردادهای اکتشافی جدیدی هم با شرکتهای توتال فرانسه، انی ایتالیا، و کوگاس کره جنوبی بست. اما، ترکیه که گرسنه و مشتاق دسترسی به نیروی نفت و گاز است، دور و ور این گنج میپلکد. آنکارا می خواهد قبرس شمالی که دولت دست نشانده ترکیه میباشد، بخشی از درآمد ذخایر جدید را دریافت کند، که یادآور حمله سال ١٩٧٤ ترکیه به این جزیره است و دلیل هراس به رجب طیب اردوغان نخست وزیر رندانه و غیرقابل اعتماد، که ممکن است به جمهوری قبرس حمله کرده و ان را اشغال کند.
اردوغان و وزیر امور خارجه دولتش، احمد داوداوغلو سیاست خارجی بلند پروازانه "نداشتن مشکلات با همسایگان" را پیگیری کرده اند، از قضا، در عوض بدون دوست مانده اند. روابط پیچیده با گرجستان، ارمنستان، آذربایجان، ایران، عراق، سوریه، اسرائیل، تشکیلات خودگردان فلسطین، عربستان سعودی، مصر، و صربستان چشم انداز اینکه آنکارا به یک الگوی قدیمی ترکیه بازگشت کند و به قبرس و یونان پرخاش کند را علم میکند. در هر دو مورد، به عنوان مثال، می تواند جریان پناهندگان نفاق افکن را تقویت کند.
 برآوردهای جولای ٢٠١٣ در مورد پناهندگان سوری نشان می دهد که قبرس تا کنون از هجوم آنان قصر در رفته است. |
اینجاست که جریان جنگ بی رحمانه مدنی در سوریه، که فقط ٧٠ مایل (١١٠ کیلومتر) فاصله دارد، وارد معادله میشود. تاکنون که جنگ تاثیر عمده ای در قبرس نداشته، اما نزدیکی جزیره، توانایی حداقل دفاع از خود، و عضویت آن در اتحادیه اروپا ( به این معنی که،مهاجرین غیر قانونیی که به قبرس راه پیدا میکنند نزدیک به رسیدن به آلمان یا فرانسه هستند) آن را بسیار آسیب پذیر ارائه میدهد. دو و نیم میلیون پناهنده ای که از سال ٢٠١١ تا کنون از سوریه گریخته اند، تابحال از کنار قبرس گذشته اند و بسوی (بترتیب نزولی) لبنان، اردن، ترکیه، مصر و عراق رفته اند؛ اما این ماجرا هم به سرعت می تواند تغییر کند، زیرا علویهایی که بنزدیکی قبرس زندگی میکنند به تعداد قابل ملاحظه ای میتوانند به دریا بزنند. یا اگر آنکارا سوریها را تشویق به مهاجرت به شمال قبرس کند و سپس دزدکی به گذشتن از مرز آن جمهوری بپردازد.
قبرس بر خلاف اسرائیل همجوار، که آن هم احاطه شده ، فاقد هر یک از گزینه های نظامی و یا نرده محافظ میباشد: پرسنل نیروهای مسلح ترکیه که در حدود ٧٠٠،٠٠٠ نفر است که تقریبا اندازه کل جمعیت ٨٥٠،٠٠٠ نفره جمهوری قبرس است. به عبارت متفاوت، جمعیت ترکیه افزون بر حدود ١٠٠ بار از قبرس است. اما نیکوزیا می تواند ایجاد اتحاد کند، به ویژه با اسرائیل ، تا به امنیتش بیافزاید. برای اسرائیل هم به نوبه خود مفید است؛ عملیات گاز ترکیبی، عمق استراتژیک برای نیروی هواییش و یک دوست دیپلماتیک، دست آوردش خواهد بود. همانطور که یکی از دستیاران نیکوس اناستازیادس رئیس جمهور قبرس به من گفت: "ما سفیر اسرائیل در اتحادیه اروپا هستیم."
تا کنون، همه چیز خوب است. اما نیروی دریایی ایالات متحده در دریای مدیترانه به حدی فرساییده شده که ست کراپسی، یک مقام سابق نیروی دریایی ناوگان ششم را فقط یک کشتی فرماندهی در ایتالیا و چند ناوشکن با موشک های بالستیک در اسپانیا توصیف میکند. این نیرو نیاز فوری به باز سازی دارد تا از متحدان کرانه باختری آمریکا، در حالی که تنشها در منطقه بالا میگیرد، حمایت کرد.
ضمیمه ٦ نوامبر ٢٠١٣: یک مقاله مهم، نوشته نیکی هیگر و استفانیا ماوریتزی بنام "قبرس: مقر نظارت بر اینترنت بریتانیا / آمریکا در خاورمیانه"، در مجله ایتالیایی لسپرسو دیر چاپ شد و گنجایش این تحلیل در متن مقاله ام امکان پذیر نبود.
بر اساس اطلاعات ارائه شده توسط ادوارد سنودن، نظارت بریتانیا و ایالات متحده به اینترنت "در خور میانه و مناطق اطراف آن از یک پایگاه مخفی در جزیره قبرس رخ می دهد،" که جزیره را "یک سایت کلیدی" برای سیستم های نظارت جمعی میباشد.
آن ستاد ارتباطات دولتی واقع در اگیوس نیکولاوس، یک واحد جداگانه ای از واحد بزرگتر مستقل بریتانیا در دکلیا است و در یک گزارش 'ساوندر' نامیده شده.
 نقشه منطقه مستقل پایگاه دکلیا. |
این فاش سازی دارای پیامدهای مهمی برای جمهوری قبرس است و همانطور که لسپرسو مینویسد "متکی بر مخفی و پنهانی بودن عملیات جاسوسی بریتانیا برای اجتناب از نیاز توضیح دادن به کشورهای همسایه که سازمان های اطلاعاتی بریتانیا و ایالات متحده از پایگاه های در قبرس بر آنان جاسوسی میکند". لسپرسو توضیح می دهد:
نقشه کابل های زیر دریا نشان می دهد که قبرس را مرکزی از متعدد کابل فیبر نوری زیردریایی قرار میدهد که خود به خود یک سایت طبیعی برای جاسوسی بر ارتباطات در مدیترانه شرقی و خاورمیانه است. تعدادی از کابلها قبرس را به اسرائیل و سوریه متصل میکند که اهداف آشکار برای جاسوسی انگلیس و آمریکا میباشند. کابل های دیگر از قبرس به لبنان ، قبرس به مصر، ترکیه، یونان و ایتالیا، و غیره وصل میشوند.
رشته کابل SEA- ME- WE3 که جنوب شرق آسیا، خاورمیانه و اروپای غربی را متصل میکند نیز به سواحل این کشور جزیره ای کوچک شبکه میشوند. در مجموع بیش از یک دوجین از کابل های استراتژیک در قبرس قابل دسترس میباشند و بیشتر هم برنامه ریزی شده اند. این سایت ایده آل برای نظارت بر ارتباطات خاورمیانه و کشورهای اطراف آن است.
 پست های شنود در اییوس نیکولاوس، از نقشه های گوگل. |
سازمان امنیت ملی نیزنقش مستقیم در قابلیت این نظارت دارد و افسران اطلاعاتی آمریکا در پایگاه مستقل مستقر میباشند، اما آنها "میبایست به عنوان لباس گردشگران و توریستی بپوشند، به دلیل اینکه انگلستان به دولت قبرس وعده داده است که تنها کارکنان بریتانیایی در آنجا کار خواهند کرد."
